Według mnie dobra książka powinna mieć wciągającą, pełną zagadek fabułę, wyrazistych bohaterów, realnie nakreślone tło wydarzeń oddające charakter epoki oraz ciekawy wątek miłosny. To wszystko, i to w jak genialnym wydaniu, zawiera debiutancka powieść Joanny Jax. Zatraciłam się w tej książce bez reszty, pochłonęła mnie niczym lawina…
Jeszcze przed chwilą byłam w tamtym świecie, chodziłam razem z Marią po ulicach przedwojennego Gdańska i razem z nią zakochiwałam się w Wernerze. Ta miłość, początkowo banalna, nie powinna była się zdarzyć . Ona – biedna Polka i on – Niemiec z dobrego domu, oficer SS. Ten romans zaważył nie tylko na ich losach, ale również na życiu przyszłych pokoleń.
Joanna Jax ofiarowuje swoim czytelnikom przepiękną historię trwającą około 80 lat (od 1934 roku do czasów obecnych). Mamy okazję odwiedzić przedwojenny Gdańsk, pokaleczoną wojną Łódź, Warszawę i Kraków oraz tak odmienne w swym klimacie Prowansję, Paryż, czy Zurych. Poznajemy wielu bohaterów, których losy zazębiają się za siebie, tworząc jedną wielką układankę życia.
Autorka nie szczędzi nam brutalności wojny, ale pokazuje też, jak wiele potrafi znieść człowiek. Bohaterom niejednokrotnie przychodzi zrezygnować z miłości i własnego szczęścia na rzecz wyższych celów. Człowiek jest bytem do końca nieokreślonym – nie jest tylko zły lub tylko dobry. Jego istotę określają szarości, a nie tylko czerń i biel. Nazista, czy esesman nie zawsze jest potworem, a Polak – bohaterem godnym szacunku…
Do tej pory nie mogę wyjść spod wrażenia tej książki:) Gdybym nie wiedziała, że to debiut, nigdy bym w to nie uwierzyła, jest ona bowiem tak przemyślana, akcja jest poprowadzona tak inteligentnie, jakby autorka miała już w swoim dorobku kilka dzieł:) Ciężko się uwolnić od historii Marii, Wernera i innych bohaterów, ich obrazy ciągle tkwią w mojej głowie. Rzadko czytam kilka razy tę samą książkę, ale do tej kiedyś powrócę na pewno…:)