„Jeśli miłość robi z człowieka tego, kim nie jest, lepiej nie kochać wcale.”
Fascynująca powieść, mocno wciąga, nie można się od niej oderwać. Autorka wspaniale maluje słowem, natychmiast odnajdujemy się w zaproponowanym przez nią świecie, chłoniemy ciepły i nasycony emocjami klimat, poddajemy się nastrojowi. Z ogromnym zainteresowaniem, z kartek pamiętnika, śledzimy burzliwe losy Antoniny Tańskiej na tle ówczesnych czasów, wojen, idei, tułaczki, ludzi i miejsc. Bardzo prawdziwe wpisy, naprzemiennie radosne i bolesne, odzwierciedlające przeobrażenia osobowości i światopoglądu. Niezwykłe zapiski wędrówki duszy, które uspakajały, porządkowały myśli i pomagały wyrzucać niechciane emocje.
Precyzyjnie przemyślana, harmonijna i wartka fabuła. Całkowicie oddajemy się wykreowanemu przez autorkę światu, jesteśmy w środku wydarzeń, mocno wnikamy w życie postaci. Celowo spowalniamy tempo czytania, przystajemy na chwilę, aby móc w pełni nasycić się smakiem szczegółów, przeanalizować zachowania bohaterów, uporządkować wypełniające nasze serca emocje, uchwycić i zdefiniować bogate przemyślenia. Jak jedna decyzja może wpłynąć na całe nasze życie? Czy w pełni korzystamy z prawa wolności kształtując nasze losy? Czym jest miłość, na czym polega, w którą stronę nas kieruje? Do jakiego stopnia namiętność może oślepić człowieka? Ile jesteśmy w stanie poświęcić dla bliskiej nam osoby? Jak mocno determinacja, zdecydowanie i wiara we własne poczynania świadczą o sile charakteru?
Antonina Tańska to bardzo wyrazista postać, pełna rozterek dusza, poszukująca zapomnienia, ukojenia, swojego miejsca na świecie. Bardzo obawia się samotności, odrzucenia i utraty miłości. Poznajemy jej dzieciństwo, młodość, dojrzałość i starość. Bohaterka wyrusza w podróż życia, przeżywa rozterki duchowe, dylematy moralne, zauroczenia miłosne. Dokonuje trudnych wyborów między życiem bez miłości a zabezpieczonym. Weryfikuje pragnienia i marzenia z realnymi możliwościami. Poszukuje własnej tożsamości nawet jeśli wiąże się to z pustką, upokorzeniem i porażką. Z pełną determinacją szuka recepty na szczęście, poczucie bezpieczeństwa i pełnego spełnienia. Bilansuje życie, spoglądając w przeszłość przez pryzmat własnych błędów, wyborów i przypadków. Z jednej strony ma poczucie mentalnego niedosytu, pustki, chaosu życia, nieprawdziwości idei, w które uwierzyła, a z drugiej wciąż napędza ją nadzieja i wiara na lepsze jutro. Czytelnicza przygoda z „Długą drogą do domu” na długo pozostanie w mojej pamięci. Książka oczarowała mnie. Z całego serca zachęcam do zapoznania się z nią. 🙂
cała recenzja: http://bookendorfina.blogspot.com/2015/12/duga-droga-do-domu-joanna-jax-1312015_27.html